کنگره امریکا در صدد است که برخی محموله‌های تولیدات نفتی به مقصد ایران را تحریم کند ولی باید دانست که این تحریم‌ها بی‌فایده، حاکی از سردرگمی در یافتن یک راه حل واقعی از سوی امریکا است و مجموعه سیاست‌های احمدی‌نژاد، تحریم‌ها را عقیم کرده است.
به گزارش رجانیوز به نقل از فارین پالیسی، در راستای جلوگیری از موفقیت ایران در برنامه هسته‌ای، کنگره امریکا تمرکز خود را بر روی وابستگی گازوئیل ایران به خارج معطوف کرده است. با این حال، مقامات ایرانی اعلام کرده‌اند که تنها 40 درصد از مصرف بنزین خود را از خارج وارد می‌کنند، تخمین‌ها نشان می‌داد که با تحریم گازوئیل بتوان برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کرد اما شواهد حاکی از آن است که این امر اثری نخواهد داشت زیرا بر طبق اطلاعات موثق، وابستگی ایران روز به روز به بنزین وارداتی کمتر و کمتر می‌شود.
اصلی‌ترین دلیل این مسئله استراتژی احمدی‌نژاد در رفع وابستگی‌ها برای کاهش آسیب‌پذیری از تحریم‌ها است که این مجموعه سیاست‌ها بسیار مؤثر بوده است. احمدی‌نژاد به‌طور گسترده‌ای اقدام به گسترش پالایشگاه‌ها کرد، این در حالی است که از 9 پالایشگاه ایران، 7 مورد آن رو به توسعه و گسترش هستند، 7 پالایشگاه جدید نیز در حال ساخت یا طراحی هستند که در عرض 3 یا 5 سال آینده به خط تولید وارد خواهند شد. این امر باعث خواهد شد ظرفیت تولید به 2 برابر کنونی برسد، یعنی تولید ایران را به تولید عربستان سعودی برساند که این دستاورد فوق‌العاده‌ای است.
همچنین، برنامه سهمیه‌بندی بنزین باعث شد که نیاز ایران برای واردات گازائیل بشدت کاهش یابد.با این ترفند احمدی‌نژاد نیازروزانه ایران به بنزین به کمتر از 25 درصد رسیده است و حتی سال آینده با راه اندازی فازهای جدید پالایشگاه‌ها، این وابستگی به کمتر از 15 درصد خواهد رسید. تا سال 2012 میلادی، ایران در زمینه تولید بنزین کاملاً خودکفا خواهد شد و مدت کمی بعد از آن نیز جمهوری اسلامی خواهد توانست به عنوان صادر کننده بنزین مطرح شود.
در رابطه با گسترش ظرفیت تولید پالایشگاه‌ها، ایران با کشورهای فرانسه، انگلستان، آلمان، سوئیس، کره، رومانی، ایتالیا، دانمارک، ژاپن، چین و حتی شرکت‌های امریکایی شل همکاری می‌کند. در صورت عملی شدن تصمیم امریکا مبنی بر تحریم فرآورده‌های نفتی، احتمال دارد بعضی از این کشورها در مورد روابط شرکت‌های خود با ایران تجدید نظر کنند ولی این اقدام به تحریم موجب خواهد شد ایران حرکت خود به‌سوی خودکفایی را سریع‌ترانجام دهد و با شتاب بیشتری این مسیر را طی کند.
اولاً؛ شرکت‌های خارجی که در حال حاضر برای گسترش پروژه‌ها با ایران همکاری می‌کنند، در زمینه‌های مشاوره، مالی، طراحی و مهندسی اوایل کار دارای جواز بودند که در حال حاضر نیز به کار خود ادامه می‌دهند، اما حتی اگر این شرکت‌ها بعد از شروع تحریم از ادامه همکاری خود با ایران سرباز بزنند، ایران به تنهایی قادر خواهد بود که کار را به بهترین نحو ادامه دهد، به‌طوری که هیچ خللی به پروژه وارد نشود.
ثانیاً؛ ایران تعامل زیادی با چین برای گسترش همکاری‌ها در توسعه پالایشگاه‌های خود داشته است، از این رو، چین تمایلی برای ادامه تحریم‌ها علیه ایران توسط امریکا از خود نشان نمی‌دهد. در ماه‌های اخیر، حضور شرکت‌های چینی در بخش نفت ایران افزایش زیادی داشته است و بین 2 کشور همکاری‌های نزدیکی به چشم می‌خورد.
طی ماه‌های اخیر شرکت سینوپک چین در توسعه پالایشگاه‌های تبریز و شازند که باعث افزایش تولید 303 میلیون بشکه‌ای بنزین در روز خواهد بود، همکاری کرده و در توافقات اخیر نیز قرار است بیش از یک میلیون دیگر به ظرفیت روزانه تولید اضافه شود.
ایران همچنین درصدد است با کشورهای مالزی، اندونزی و حتی سوریه توافقنامه‌هایی برای گسترش و ساخت 3 پالایشگاه در این کشورها منعقد کند و به هیچ‌وجه به نظر نمی‌رسد که دولت‌های این کشورها تمایلی برای لغو این توافقنامه‌ها از خود نشان دهند.
همزمان ایران در یک حرکت سریع توانست اقدام به جایگزین کردن سوخت مصرفی گاز به‌منظور کاهش مصرف بنزین کند. 3 سال پیش، احمدی‌نژاد اقدام به راه اندازی پروژه ای کرد که در آن، خودورهای بنزینی بتوانند با گاز طبیعی حرکت کنند و گاز طبیعی جایگزین مصرف بنزین شود.
ایران سومین کشوری است که دارای منابع گاز طبیعی، یعنی بیش از 16 درصد از کل منابع گازی جهان است. برنامه‌های آینده دولت این است که بیشتر سوخت مصرفی را از منابع گازی تأمین کند. قیمت هر گالن بنزین، مساوی با 53 سنت است، در صورتی که قیمت همان مقدار گاز طبیعی برابر با 15 سنت خواهد بود. از زمان شروع این برنامه، بیش از 10 درصد از کل مصرف سوخت بنزین برای حمل‌ونقل با گاز طبیعی جایگزین شده است.
همچنین، ایران یکی از بزرگترین کشورهای تولید کننده متانول در جهان است. ایران دارای 4 پالایشگاه تولید متانول می‌باشد و درصدد است 2 پالایشگاه جدید نیز احداث کند که در نوع خود در جهان بی‌نظیر است. این امر موجب خواهد شد ظرفیت تولید این محصول به 60 درصد افزایش یابد. فعالیت این پالایشگاه‌ها که با همکاری شرکت‌های دانمارکی است، ایران را قادر خواهد ساخت بتواند الکل را با سوخت خود مخلوط کند، دقیقاً مانند امریکا که از ترکیب بنزین و اتانول استفاده می‌کند و با این کار می‌تواند بدون تغییر در مکانیسم خودروها و صرف کمترین هزینه، مصرف را حداقل 5 درصد کاهش دهد.
و در آخر اینکه دولت‌مردان ایران، مردم را تشویق می‌کنند که بیشتر از وسایل حمل‌ونقل عمومی استفاده کنند که جایگزین دیزلی‌ها شده‌اند.
تمامی این موارد نشان می‌دهد که عملی کردن سیاست تحریم امریکا هیچ شانسی ندارد. در ماه می، جمهوری اسلامی ایران توانست قرارداد انتقال خط لوله با پاکستان را که از طریق آن ایران می‌تواند ارتباط خود را با بازارهای آسیا افزایش دهد، بین 2 کشور به امضا برساند. وزیر نفت هندوستان نیز اعلام کرده است که فشارهای خارجی برای گسترش این خط لوله نخواهد توانست بر تصمیم این کشور برای همکاری با ایران تأثیری داشته باشد. این یعنی میلیون‌ها نفر از مردم هندوستان به‌زودی برای تأمین برق خود به ایران وابسته خواهند بود.
چند ماه پیش نیز ایران با ترکمنستان توافق کرد که در خط لوله ناباکو مشارکت کند؛ خط لوله‌ای که گاز ایران را به قلب اروپا منتقل می‌کند. کاملاً روشن است که انجام هریک از این پروژه‌ها چقدر باعث خواهد شد که نفوذ و جایگاه ایران را در منطقه افزایش دهد.
