استاد حاج حیدر رحیم‌پور ازغدی: پیشکسوتان انقلاب و آنان که از دهه‌ی 30 در صحنه بوده‌اند، مرا می‌شناسند و نویسنده‌ای منتقد می‌دانند که نه مداح‌السلاطین و نه حتی توجیه‌گر هیچ دولت پس از انقلاب نبوده‌ام و صدها نوشته من در نشریات مهم کشور در ظرف 30 سال پس از انقلاب و شب‌نامه‌هایی که قبل و گاه حتی پس از انقلاب، نوشته‌ام، این حقیقت را گواهی می‌دهد. وجه انتقادی مقالات من باعث شده که هیچ روزنامه‌ای متعلق به هیچ جناحی، بسیاری نوشته‌های مرا منتشر نکنند. لیکن باید دانست منتقد بر چند گونه است:

گروهی، منتقد ابزاری‌اند. آنان که خود پایداری ندارند و به اعتبار کسانشان به مقامی می‌رسند و تحت تأثیر دیگران، دولتی را نقد می‌کنند و تا آنجا پیش می‌روند که برای اثبات نظر باطل‌اشان، استناد به گفته‌های دشمنان هم می‌کنند.

گروه دیگر آنان که به عقده حقارت، مبتلا و همیشه خود می‌سوزند و دیگران را می‌سوزانند و تخریب‌گران ماهری‌اند.

اما اینک عمده‌ی مخالفان دولت، به وضعیتی رسیده‌اند که گویی هر نفسی که احمدی‌نژاد می‌کشد و هر تصمیمی که می‌گیرد، از نظر آنان باید درهم کوبیده شود. چپ و راستی که احمدی‌نژاد به ساز هیچ‌یک نرقصید و دل به دریا زد و بی‌واسطه با مستضعفان، سخن گفت و به خدمت‌شان کمر بست و نان بسیاری را آجر ساخت، اینک برای فلج ساختن دولت در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. چرا؟

انصاف را، آیا این اشکال است که چرا رئیس‌جمهور، کابینه خود را از کسانی برگزیند که به آنان اعتماد دارد؟ آیا این شهامت نیست که چون فرد منتخب خود را مناسب ندید، بدون جمود و تعصب، او را گرچه دوست نزدیکش باشد، کنار گذارده و دیگری را برگزیند؟ آیا شما می‌دانید امیرمؤمنان(ع) پس از آنکه نامه صدارت شخصی را به دستش ‌داد، گاه هنوز به سکان مأموریت نرسیده، او را عزل ‌کرد؟! آیا می‌دانستید بزرگان اسلام با نصب اسامه‌ی‌بن‌زید به سرکردگی قوا به خاطر جوان بودن و به اتهام بی‌تجربگی، بر پیامبر(ص) منتقد بودند؟ مگر امام خمینی اصرار بر انتخاب و انتصاب جوانان نداشت و مگر اکثر وزیران در زمان امام، مردمانی گمنام و زیر 40 سال نبودند؟! به راستی چرا مجلس پنجم یعنی راستی‌های شکست خورده که در اختیار همفکران بعضی از شما بود، چنان در برابر دولت بنیان‌سوز و سکولار خاتمی، تسلیم محض بودند و در همه چیز با او و وزیرانش، مماشات می‌کردند ولی اینک دولت 25 میلیونی احمدی‌نژاد را، به هر بهانه و در هر فرصت، تحت فشار قرار می‌دهید و بهانه‌های بنی‌اسرائیلی می‌گیرید؟! آیا رأی بی‌سابقه‌ی ملت و حمایت مکرر رهبری، هیچ‌یک حجت را بر شما تمام نکرده است که در کنار فراکسیون فرصت‌طلب دوم خردادی‌های شکست خورده در مجلس قرار می‌گیرید؟

چرا وزرای خاتمی، در نزد شمایان، آن همه محترم بودند که جرأت کوچکترین انتقادی نمی‌کردید و چرا در دولت‌های جناح راست‌ در دوره‌ی ماقبل خاتمی، هر رفتار نادرستی که انجام می‌دادند، به‌به می‌گفتید و امروزه این همه منتقد و ریزبین شده‌اید؟! چرا در ظرف 30 سال، سخنی درباره توزیع عادلانه سوبسید بیت‌المال نگفتید و همواره زکات اسلامی را به صورت زکات فرهنگی و سوبسید به نازپروردگان تقدیم کردید؟! سخن با شمایان بسیار است. اهل آخرت، از خدا بترسند و اهل دنیا آگاه باشند که موکلین، وکیلان را زیر ذره‌بین نگاه مستضعف‌پرور خود دارند و همه‌ی‌ جناح‌ها در انتخابات مجلس نُهم و... به آراء 25 میلیونی ملت، که شاید دیگر برای هیچ کس تکرار نگردد، محتاج خواهند بود. دوستان، به ملت و انتخاب ملت، احترام بگذارید. انتقاد کنید اما کینه‌ورزی و اهانت نکنید و تعصب نورزید و تسویه حساب شخصی نکنید. این دولت انقلابی، پرطرفدارترین و مردمی‌ترین دولت در تاریخ جمهوری اسلامی است و در برابر دشمنان جهانی و این همه کینه‌توزان داخلی، سزاوار همدلی و همیاری است نه سنگ‌اندازی و تضعیف.

بگذارید دولت سرپا بایستد و نهضت اصلاحات بزرگ را در این کشور، آغاز کند.