گروه سیاسی- پنجشنبه هفته گذشته مجلس در حالی به جلسات فشرده علنی خود در خصوص بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی با رأی اعتماد به 18 گزینه احمدینژاد پایان داد که همه از تعامل رخداده میان دولت و مجلس ابراز رضایت کرده و اعتماد نمایندگان مجلس به وزرای احمدینژاد را پیش درآمدی برای فصل جدید تعاملات سازنده در آینده عنوان کردند.
اما در این بین، برخی اخبار حاکی از آن بود که جریانی در مجلس به رهبری محمدرضا باهنر نمیخواهد شیرینی این تعامل، دهان مجلس و دولت را شیرین کند.
باهنر که در جریان انتخابات ریاست جمهوری انتظار آن را داشت تا احمدینژاد پیشاپیش سهم جریانهای سیاسی را از قدرت معلوم کند، پس از عدم توجه احمدینژاد به این روش، ترجیح داد به نفع رقیب وی وارد صحنه شود و حتی تمام تلاش خود را بهمنظور عدم اعلام حمایت جامعه اسلامی مهندسین از احمدینژاد بهکار بست، اگرچه اکثریت اعضای جام، بهویژه دبیران استانی در مخالفت با دبیرکل برخاستند و همین نیز باعث شد، باهنر در ادامه فضای پرشور و پرخبر انتخابات، کمخبرتر از همیشه در اقلیت بماند و سکوت پیشه کند.
با این حال، پیروزی احمدینژاد در انتخابات و شکست ایده "نه احمدینژاد" که در ائتلافی سیاسی از چپ و راست با محوریت هاشمی رفسنجانی دنبال میشد و باهنر نیز در این زمینه با وی همدل بود، پایان فعالیت این ائتلاف نبود تا نایب رئیس مجلس منتظر بماند که گذر پوست کابینه به دباغخانه مجلس بیافتد و نشان دهد که اگرچه در انتخابات ریاست جمهوری نتوانست تشکل سیاسی خود را از حمایت کاندیدای اصولگرایان منصرف کند اما با اتکا به سابقه 20 ساله پارلمانتاریستی خود این توان را دارد که همچون ادوار قبل، با برگ لابیهایش از رئیس دولت انتقام بگیرد. از این رو، وی بلافاصله پس از معرفی کابینه در مصاحبهای از عدم رأی اعتماد مجلس به 4، 5 وزیر پیشنهادی خبر داد. اظهارنظری که با واکنش رئیسجمهور مواجه شد و وی در گفتوگوی زنده تلویزیونی گفت: «افراد آزادند نظر خود را بدهند و این جزو حقوق نمایندگی مجلس است. قوا مستقل از هم هستند و نمی توانیم به نماینده ای بگوییم چرا رأی دادید یا ندادید اما این بد است وقتی که کابینه ای هنوز معرفی نشده است، فردی بگوید که از این لیست پیشنهادی 5 نفر رأی نمیآورند. آیا آن فرد تصمیم گرفته است کاری کند که 5 نفر از وزرا رأی نیاورند که این خیلی بد است و به نظرم از تعامل سازنده به دور است و روش درستی برای پیگیری امور کشور نیست.»
هوش سیاسی باهنر البته بالاتر از آن بود که حلقههای چند نفره تا چند دهنفرهی نمایندگان را که در یک هفته منتهی به رأی اعتماد به ساختمان سفید خیابان پاستور در رفتوآمد بودند، نبیند. از این رو، در اولین جلسه رأی اعتماد برخلاف ادوار قبل، از پشت پرده بیرون آمد تا با کلیت کابینه مخالفت کند. وی البته تلاش کرد مخالفت خود را برخاسته از دلسوزی بخواند اما همان زمان که از این مسئله که در این جایگاه یا باید مخالف مطلق صحبت کند یا موافق مطلق اما قصد او خاکستری صحبت کردن بوده و سپس به احمدینژاد ابراز ارادت میکرد، از کنایههای نیشدار نیز غفلت نکرد و بهعنوان نمونه گفت: «بعضی از شخصیتها در 4 یا 5 وزارتخانه متفاوت مطرح میشدند و ما خوشحالیم که مدیرانی داریم که در چند وزارتخانه میتوانند مطرح شوند و این از اعجازهای دولت نهم است.»
اظهارنظری که وانش رئیسجمهور را بهدنبال داشت و احمدینژاد هنگامی که برای بار دوم و پس از پایان سخنان موافق و مخالف در نوبت بعدازظهر روز اول پشت تریبون قرار گرفت، برخی موارد عنوان شده را ظلم به دولت دهم دانست و گفت: «یکی از نمایندگان به تمسخر گفت یک وزیر برای چند وزارتخانه معرفی شده است واز عجایب دولت است، اولاً ما چنین کاری را نکردیم و برای هر وزارتخانه یک وزیر معرفی کردیم. ممکن است پیشنهادات بسیار زیاد باشد اما یک نفر انتخاب شده و حتی یک نفر واحد توسط چندین نفر برای چند وزارتخانه مختلف معرفی شده بود و ما هزاران پیشنهاد دریافت کرده بودیم.»
با این حال، علیرغم قراین موجود تا قبل از آغاز جلسه رأی اعتماد، فریاد "دو-دوی" تعدادی از نمایندگان در اعتراض به نطق توکلی، مطهری و بهویژه باهنر و درخواست بیان تذکر بهواسطه خروج از موضوع و استیضاح دولت نهم بهجای نقد و مخالفت با کابینه دهم، نایب رئیس مجلس را تقریباً در همان نوبت صبح روز اول مطمئن کرد که این بار، قرار است اتفاقات دیگری رخ دهد و بنا نیست در بر همان پاشنه پدرخواندگی بچرخد.
سرانجام پس از 5 روز و 9 شیفت جلسه علنی که حاصل آن 33 ساعت بحث و بررسی پیرامون وزرای پیشنهادی بود، کلیت مجلس حسن نیت خود را در موافقت با کلیت دولت و وزرای پیشنهادی نشان داد و با قضاوت منصفانه خود، وزرایی را که صلاحیت تصدی وزارتخانهای را داشتند، برگزیدند و فصل جدیدی از تعامل دولت و مجلس را آغاز کردند.
اما پس از آنکه 18 وزیر از 21 وزیر پیشنهادی از مجلس رأی اعتماد گرفتند، باهنر که پیشبینی قبلی خود را مخدوش و فضای مجلس را نیز متفاوت با میل خود میدید، در اظهارنظری رأی اعتماد مجلس به وزرای احمدینژاد را نتیجه توصیه رهبر انقلاب دانست تا هم از طرفی خط غیرمستقل بودن نهاد قانونگذاری در ایران را برای رسانههای بیگانه باز کند و هم تأکید کرده باشد آنچه درباره نزدیکی دولت و مجلس گفته میشود سرابی بیش نیست و واقعیت آن است که اگر توصیه رهبری نبود فضا طوری بود که احتمال داشت 8 الی 9 نفر از وزرا رأی نیاورند و این آغاز خوبی برای دولت نبود.
نایب رئیس مجلس همچنین اضافه کرد: «وقتی پیام رهبری رسید، نمایندگان نظرشان این بود که اگر عدم صلاحیت احراز شد، رأی ندهند. علاوه بر سه نفری هم که رأی نیاوردند، اگر پیام رهبری نبود، احتمال می دهیم که وزرای نفت، صنایع، بازرگانی، تعاون، راه و ترابری و حتی وزارت خارجه رأی نمی آوردند. در 3 وزارتخانه ای هم که افراد معرفی شده رأی نیاوردند، با توجه به اینکه رئیسجمهوری می گوید مطالعات بسیار و بررسیهای فراوانی انجام داده اند، به نظر من می توانند افراد جدیدی را زودتر از موعد مقرر معرفی کنند.»
باهنر با این اظهارات عملاً نشان داد حاضر است برای توجیه پیشبینیهای غلط خود و رد کردن این نظر که ستاره پدرخواندگیاش در مجلس رو به افول است، از رهبری هزینه کند و رأی اعتماد را وابسته به توصیه ایشان کند و البته به نتایج نادرست سخنانش از فرمایشی خواندن مجلس توسط رسانههای بیگانه گرفته تا عدم التزام مجلس در رأی به همه اعضاء کابینه اعتنایی نکند.
به هر حال، موضعگیری اخیر باهنر، به همان میزان که با واکنش انتقادی اصولگرایان و رسانههایشان مواجه شد، مورد استقبال رسانههای بیگانه قرار گرفت.
اگرچه تلاشهای باهنر برای رسمیت نیافتن دولت با رأی عدم اعتماد به حداقل یکسوم کابینه آنقدر آشکار بود که وی نتواند آن را پنهان کند و تلقی عمومی ادامه سریال ناکامیهای سیاسی وی، این بار در ایستگاه مجلس باشد. نکتهای که حمید رسایی نماینده مردم تهران، 2 روز قبل از جلسه رأی اعتماد صریحاً به آن اشاره کرد گفت: «برخی نمایندگان از جمله محمدرضا باهنر تلاش می کنند که تعداد وزرایی که رای نمی آورند، بیشتر شود.»
مشاور مطبوعاتی رئیسجمهور نیز اظهار داشت: «باهنر کوشیده است تا تلاشهای نافرجام خود را برای عدم رای اعتماد حداقل هشت تن از وزرای پیشنهادی توجیه کند. آقای رسایی گفته بود فضای خوبی از تعامل و همکاری میان مجلس و دولت به وجود آمده و فقط آقای باهنر در تلاش است تا مجلس به هفت تن از وزرای پیشنهادی رای اعتماد ندهد.»
با این حال، تلاشهای باهنر این بار نیز همچون عدم توفیق در متقاعد کردن جامعه اسلامی مهندسین مبنی بر عدم حمایت از کاندیداتوری احمدینژاد در انتخابات بینتیجه ماند و باهنر باز هم در اقلیت قرار گرفت.