کریس راجرز خبرنگار بی بی سی بیان می کند
که برزیل چگونه در حال سبقت گرفتن از تایلند در جذب توریست جنسی و همچنین
تلاشها برای مهار این وضعیت است.

از این دختران به نظر بیشتر از 13 سال ندارد و یکی از چندین دختری
است که در آفتاب نیمروز در خیابان به دنبال مشتری است و در حالی که ماشینم
را در خیابان پارک می کنم با رقص تحریک کننده ای

سعی دارد تا نظر من را جلب
کند.

کلمی 13 ساله جلو آمده و می گوید که آیا علاقمند به داشتن برنامه هستم؟
برنامه اسم رمزی است برای روابط جنسی یک ساعته. وی در قبال این کار تنها 5
دلار می خواهد. زن سن دار دیگری که در

همان نزدیکی ایستاده جلو آمده و خود
را مادر کلمی معرفی کرده و می گوید: دو دختر دیگر هم هستند که هر دو هم سن
دخترم هستند. با همین قیمت. متلی هم در همین نزدیکی است که می شود

اتاقی را
برای یک ساعت کرایه کرد.

عذرهای متعددی را می آورم و به سمت بارها و فاحشه خانه های منطقه قرمز
شهر می روم.

با وجود سخت گیری های پلیس اما به نظر نمی رسد خودفروشی کودکان چندان هم از
خیابانهای شهر رسیف ناپدید شده باشد. کشوری که قرار است تا 4 سال آینده
میزبان جام جهانی شده و اوضاع

اقتصادی خود را رونق دهد...

برزیل به دلیل داشتن سواحل طولانی و مرموز خود که هرساله رکورددار جذب
توریست می شود موفق شد تا حد زیادی در برابر رکود جهانی اقتصاد ایستاده و
مقاومت کند.

شهرت شهوانی این کشور مدتهاست که به جذب ناخواسته توریستها منجر شده
است. هر هفته تورهای ویژه گذراندن تعطیلات هزاران اروپایی مجرد را با
پروازهای اختصاصی برای فحشا ارزان به برزیل می

آورند و هم اکنون این کشور
به عنوان نخستین مقصد توریستی جهان از تایلند هم سبقت گرفته است!

با فرود آمدن شب توریسم جنسی در خیابانهای رسیف در ایالت پرنامبوکو
برزیل زنده شده و دختران فاحشه با توریستها مخلوط می شوند. سن قانون فاحشگی
در برزیل ?? سال است اما بسیاری از آنها

بسیار جوانتر و حتی کودک به نظر
می رسند.

رانندگان تاکسی با دخترانی که برای وارد شدن به بارها بسیار جوان هستند.
یکی از این رانندگان دو دختر را به قیمت یک نفر و همچنین رساندن رایگان ما
تا متل پیشنهاد می کند و با معرفی سارا و ماریا

به من می گوید: اینها به
سن قانون نرسیده اند بسیار ارزانتر از آنهایی هستند که به سن قانون رسیده

هیچکدام سعی نمی کنند سنشان را پنهان کنند و در حالیکه دست در دست هم
دارند کمی وحشت زده به نظر می رسند. منطقه قرمز شهر رسیف هم اکنون مملو از
ماشینهایی شده که به آرامی از

کنار گروههای دخترانی که بدنهای خود را به
نمایش گذاشته اند خزیده و رد می شوند.

پیا 13 ساله موافقت می کند تا از زندگیش به عنوان یک کودک خودفروش
بگوید. وی می گوید که هر روز در نقطه مشخصی از خیابان از صبح تا شب کار می
کند تا بتواند خرج اعتیاد پدر و مادرش به کوکائین

را تأمین کند. پیا گفت:
معمولاً هر شب 10 مشتری دارم که هر کدام بین 5/3 تا 5/5 دلار می دهند که
برای خرید یک بسته کراک کافی است.

برای امنیت بیشتر پیا با گروهی از دختران
بزرگتر کار می کند که هم برای آنها مشتری می آورند و هم از دختران جوانتر و
پول آنها مراقبت می کنند.

او گفت : دختران زیادی هستند که از من کوچکتر بوده و اینجا کار می کنند
مثلا خواهر من 12 سال دارد  و یک دختر11 ساله هم هست. اما پیا نگران خواهرش
بیانکا است چون آخرین بار با مردی غریبه

بیرون رفته و دیگر بازنگشته است.

پیا از سن 7سالگی این کار را شروع کرده و بر اساس تخمینهای یونیسف 250000 نوجوان فاحشه در برزیل وجود دارد. وی می گوید: من مدتهاست که این
کار را انجام می دهم و هیچگاه به خطراتش فکر

نمی کنم. خارجیها اینجا زیاد
هستند و من با بسیاری آنها بوده ام.

چند خیابان آن طرف تر با رانیسون 14 ساله و ایوان 12 ساله آشنا می شوم.
آنها می گویند: ما برای خرید برنج و خوار و بار برای خانواده مان نیازمند
این پول هستیم. والدین ما چندان نگران ما نیستند و

فقط به آنها می گوییم کی
می رویم و کی بر می گردیم. آنها فقط پول را از ما می گیرند تا غذا بخرند و
می دانند که چون که این پول بدست آمده.

اکثر توریستهای جنسی عادت داشتند تا به شهر فورتالزا در 500 مایلی رسیف
بروند اما این رویه دیگر ادامه ندارد. در سالهای گذشته شهر کئارا که یکی از
شهرهای میزبان جام جهانی هم است در این

ایالت به روشنی نشان داد که به هیچ
وجه از توریستهای جنسی استقبال نمی کند. هر هفته چندین خودرو مسلح و پلیس
فدرال به طور مسلح در خیابانهای منطقه قرمز به گشت زنی پرداخته و با

شکستن
درب متلها و فاحشه خانه ها مجرمین را دستگیر و دختران زیر سن قانونی را با
خود برای مراقبت می برند.

الین مارکز وزیر ایالتی حمایت از کودکان ادعا می کند که طرحهای وی موثر
واقع شده اند. وی می گوید: ما در فارتالزا مکانهای زیادی را تعطیل کرده ایم
و خیابانها به طور کامل خالی از فاحشه ها هستند.

هدف ما افزایش این
سختگیریها تا زمان جام جهانی در مورد توریسمی است که خودفروشی کودکان را
ترویج می کند.

به نظر سایر ایالات هم منتظر روشن شدن نتیجه اقدامات خانم مارکز هستند
تا در صورت موفقیت از الگوی مشابهی پیروی کنند.

اما در ازای هر مکانی که بسته شده و هر توریستی که دستگیر می شود
قربانیانی نیز وجود دارند که بسیاری از آنها به خانه های خیریه برده می
شوند. برای مثال رزا دسارون در شهر رسیف هم اکنون

ظرفیتش کاملا تکمیل شده
چرا که بسیاری از این دختران حاضر نیستند به خانه های خود و به دامن فقری
بازگردند که آنها را به خودفروشی کشانده است. این دختران از سراسر برزیل به
این مرکز

فرستاده می شوند.

ماریا 12 ساله میخواست پیش مادرش برگردد اما چون دلالش او را مجبور به کار
در خیابانها کرده بود و او را تهدید کرده بود اگر فرار کند او را خواهد کشت
این کار نکرد. وی هنوز نگران زندگیش است.

من انتخابی نداشتم هر کاری او میگفت انجام میدادم من احساس میکردم دوران
بچگی خود را از دست داده ام من فقط 9 ساله بودم من میترسیدم بعضی مواقع که
بدون پول برمیگشتم او مرا کتک میزد.

جین سوئلی سیلوا که این مرکز را تأسیس کرده است می گوید اکثر دختران بین 12 تا 14 سال سن دارند و بسیاری از آنها با مشکلات حاد مانند سرطان دهانه
رحم وارد مرکز می شوند. با توجه به اینکه

در اکثر موارد این بیماری در
مراحل اولیه است می توانیم به آنها کمک کنیم و شکر خدا در اکثر موارد
درمانها موفقیت آمیز است.  تعدادی از دختران نیز با مشکل بارداری روبرو
هستند که پدر طفل یک

توریست خارجی ناشناس است.

خیریه بریتانیا شادی بچه های بین المللی تصمیم به ساختن خانه هایی برای
دختران فاحشه کرده انذ تا آنها در بتوانند در مکان سالمی زندگی کنند

مرکز خیریه بین المللی شادی کودکان در بریتانیا قصد دارد تا مراکز بیشتری
را برای نگهداری از این کودکان ایجاد کند.

به گفته سارا .د.کاروالهو از مقامهای این مرکز در چند سال  اخیر بحران
روی آوردن کودکان به خودفروشی در شمال شرقی برزیل افزایش چشمگیری داشته است
که تا حد زیادی ناشی از افزایش

توریستهایی می شود که برای گذارندن یک
تعطیلات سکسی به برزیل می آیند. مهم است که نوجوانها را از خیابانها جمع
آوری کنیم و به آنها یک مکان سالم بدهیم تا زندگی کنند.

اما سخت گیری های پلیس و این موسسات خیریه هنوز نتوانسته اند افرادی مانند
پیا را از خیابانها جمع کنند.

خانه وی زاغه کوچکی است که در آن با مادر و برادر و یک خواهر 12 ساله اش
زندگی می کند که هنوز به خانه برنگشته و در آن تنها دو کاناپه وجود دارد
که به عنوان تختخواب از آن استفاده می شود و

یک تشت پلاستیکی برای شستن
لباسها و ظرفها.

وقتی از مادرش در مورد ناراحتی احتمالیش از
شغل دخترش پرسیدم ظاهرا وی بیشتر نگران این بود که دخترش با دست خالی و
بدون پول به خانه بازگردد. پیا به من گفت که امیدوار است روزی بالاخره

این
کار را کنار بگذارد و گفت که شنیده است مراکزی هستند که از اینگونه دختران
حمایت می کنند.

وی گفت: هر روز از خدا می خواهم تا من را از این زندگی نجات دهد. بعضی
اوقات کار را متوقف می کنم اما باز هم مجبور می شوم در جستجوی مردان به
خیابانها بروم. مواد مخدر بد است، ضعف من

است و مشتریانی که همیشه حاضرند
به راحتی پول بدهند.